قرص لفلونوماید برای چیست؟
یک داروی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی است که برای درمان بیماری‌های خودایمنی مزمن مانند آرتریت روماتوئید و برخی اختلالات التهابی دیگر استفاده میشود. این دارو با کاهش فعالیت سلولهای ایمنی که باعث التهاب و تخریب مفاصل می‌شوند، باعث کنترل درد، تورم و پیشرفت بیماری خواهد شد. این دارو تحت نظر پزشک مصرف میشود، زیرا ممکن است عوارضی مانند مشکلات کبدی، کاهش گلبول‌های سفید خون و حساسیت‌های پوستی ایجاد کند.
برخی از موارد مصرف یا کاربرد این قرص عبارتند از:
- آرتریت روماتوئید فعال در بزرگسالان
- آرتریت پسوریاتیک؛ کنترل علائم مفصلی مرتبط با پسوریازیس
- برخی بیماری‌های خودایمنی دیگر
نحوه مصرف قرص لفلونوماید
لفلونوماید معمولاً روزانه یک بار و طبق دستور پزشک مصرف میشود. دوز اولیه و نگهدارنده متفاوت است و بهتر است با مقدار کافی آب و در ساعت مشخص مصرف شود.
- در برخی بیماران، پزشک دوز بالای اولیه برای سریع‌تر رسیدن به سطح مؤثر دارو تجویز می‌کند، سپس دوز نگهدارنده روزانه کمتر برای طول دوره درمان ادامه مییابد.
- دارو معمولاً یک بار در روز و ترجیحاً در ساعت مشخص مصرف میشود تا سطح خون دارو ثابت بماند و اثر درمانی بهینه شود.
- مصرف دارو با غذا یا بدون غذا امکان‌پذیر است، اما همراه غذا ممکن است تحریک معده کمتر شود و جذب دارو مناسب باقی بماند.
- مصرف دارو با مقدار کافی آب باعث عبور بهتر دارو از معده و کاهش تحریک دستگاه گوارش میشود.
- تغییر دوز، جا انداختن یا قطع ناگهانی دارو بدون مشورت، می‌تواند اثر دارو را کاهش دهد یا عوارض جانبی جدی ایجاد کند.
- آزمایش خون دوره‌ای برای بررسی عملکرد کبد و شمارش سلولهای خونی ضروری است تا عوارض مهم مثل آسیب کبدی یا کاهش گلبول‌های سفید به موقع تشخیص داده شود.
قرص لفلونوماید برای کودکان
این دارو برای بزرگسالان تجویز میشود و مصرف آن در کودکان محدود و با دقت زیاد انجام می‌گیرد. در بعضی موارد خاص، مانند آرتریت روماتوئید نوجوانان (JRA)، پزشک ممکن است دوزهای بسیار کم و تحت نظارت دقیق توصیه کند.
- دوز دقیق باید توسط پزشک تعیین شود، زیرا کودکان حساس‌تر به عوارض دارو می‌باشند.
- آزمایشهای منظم خون و کبد ضروری است تا عوارض جدی پیشگیری شود.
- مصرف بدون نظر پزشک در کودکان خطرناک است و می‌تواند مشکلات کبدی، کاهش گلبول‌های خون و سایر عوارض جدی ایجاد کند.
مکانیسم اثر و ترکیبات قرص لفلونوماید
این قرص با مهار آنزیم دی هیدرو اوروتات دهیدروژناز (DHODH) عمل می‌کند که در مسیر سنتز پیرمیدین‌ها نقش دارد. این مهار باعث کاهش تولید نوکلئوتیدهای لازم برای تکثیر لنفوسیت‌های T و B فعال میشود. در نتیجه فعالیت سلولهای ایمنی که باعث التهاب و تخریب مفاصل می‌شوند کاهش مییابد. به این ترتیب لفلونوماید التهاب، تورم و درد مفاصل را کنترل کرده و پیشرفت بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید را کند می‌کند. برخی از ترکیبات این قرص به شرح زیر می‌باشد:
- ماده فعال لفلونوماید (Leflunomide)
- لاکتوز (Lactose)
- نشاسته ذرت
- پلی‌اتیلن گلیکول (PEG)
- منیزیم استئارات
اشکال دارویی لفلونوماید
- قرص خوراکی؛ رایج‌ترین شکل، در دوزهای 10، 20 و 100 میلی‌گرم موجود است.
- سوسپانسیون خوراکی؛ کمتر رایج
- کپسول خوراکی
عوارض قرص لفلونوماید
مصرف این قرص ممکن است باعث عوارض گوارشی، پوستی، کبدی و خونی شود. بیشتر افراد عوارض خفیف دارند، اما در برخی موارد عوارض جدی مانند آسیب کبدی یا کاهش شدید سلولهای خون رخ می‌دهد.
عوارض جانبی شایع
مصرف قرص لفلونوماید در برخی بیماران با عوارض شایع زیر همراه است:
- تهوع، استفراغ، اسهال
- درد شکم یا سوءهاضمه
- ریزش موی خفیف
- بثورات یا خارش پوستی
- سردرد و خستگی
عوارض جدی
در کنار موارد بالا، برخی از عوارض جدی یا خطرناک این دارو عبارتند از:
- آسیب یا التهاب کبد (افزایش آنزیم‌های کبدی)
- کاهش گلبول‌های سفید یا پلاکت خون
- افزایش خطر عفونت
- حساسیت شدید یا واکنش‌های پوستی خطرناک
- مشکلات تنفسی یا تب شدید
موارد هشدار لفلونوماید
مصرف این دارو با خطرات و موارد احتیاط زیر همراه است:
- اختلالات کبدی: افراد با بیماری کبدی یا افزایش آنزیم‌های کبدی نباید دارو را مصرف کنند. آزمایش خون منظم برای کنترل عملکرد کبد ضروری است.
- اختلالات خونی: لفلونوماید ممکن است باعث کاهش گلبول‌های سفید، قرمز یا پلاکت‌ها شود؛ بنابراین آزمایش خون دوره‌ای توصیه میشود.
- عفونت‌ها: دارو سیستم ایمنی را سرکوب می‌کند، پس بیمار بیشتر در معرض عفونت‌های شدید قرار دارد و باید در صورت تب یا علائم عفونت به پزشک مراجعه کند.
- واکنش‌های پوستی شدید: هرگونه بثورات شدید، تاول، یا خارش گسترده نیازمند قطع دارو و مراجعه فوری است.
- داروهای همزمان: مصرف داروهای دیگر به ویژه داروهای سرکوب‌کننده ایمنی یا کبدی باید تحت نظر پزشک باشد تا تداخل ایجاد نشود.
- مسافرت و واکسیناسیون: واکسن‌های زنده حین مصرف توصیه نمی‌شوند و بیمار باید پیش از سفر یا واکسیناسیون با پزشک مشورت کند.
موارد منع مصرف قرص لفلونوماید
این دارو با خطرات جدی و موارد منع مصرف همراه است که عبارتند از:
- بارداری و شیردهی
- بیماری شدید کبدی
- حساسیت به لفلونوماید یا ترکیبات دارو
- سرکوب شدید سیستم ایمنی یا کاهش شدید گلبول‌های خون
- عفونت‌های فعال شدید
قرص لفلونوماید در بارداری
در دوران بارداری ممنوع است، زیرا می‌تواند باعث آسیب‌های جدی به جنین از جمله نقص‌های مادرزادی شود. زنان در سن باروری باید هنگام مصرف دارو از روش‌های مطمئن پیشگیری از بارداری استفاده کنند. در صورت تمایل به بارداری یا حاملگی ناخواسته، پزشک ممکن است انجام فرآیند شستشوی بدن (washout) با کولستیرامین یا سایر داروها را برای کاهش سریع سطح دارو در خون توصیه کند. همچنین شیردهی در این دوره مجاز نیست.
تداخل دارویی
قرص لفلونوماید با چندین دارو ممکن است تداخل داشته باشد و باعث افزایش خطر عوارض یا کاهش اثربخشی شود. مهم‌ترین تداخل‌ها شامل موارد زیر است:
- داروهای کبدی‌سم (مانند ایزونیازید، استاتین‌ها، ریفامپین)
- داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی (مثل متوترکسات، آزاتیوپرین)
- داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)
- وارفارین و سایر داروهای ضدانعقاد
- کلستیرامین
سخن پایانی
این مطلب به بررسی قرص لفلونوماید از مجله راز سلامت پرداخت. با این حال، به دلیل احتمال بروز عوارض کبدی، خونی و پوستی، مصرف آن باید همیشه تحت نظارت پزشک و همراه با آزمایشهای منظم باشد. رعایت دقیق دوز، پرهیز از مصرف الکل و خودداری از بارداری در زمان درمان از نکات مهم ایمنی است. آگاهی بیمار از هشدارها و مراقبت‌های لازم، تأثیر بسزایی در افزایش ایمنی و اثربخشی درمان با لفلونوماید دارد.
دیدگاه خود را با سایر بازدیدکنندگان این مطلب به اشتراک بگذارید. در ارسال دیدگاه به قوانین زیر توجه کنید.